Диданд: 115

      Дар гӯши халқи мо ҳанӯз садои он суханони таърихии Президенти ҷавон, Эмомалӣ Раҳмон, садо медиҳад:
      «То охирин гурезаро ба Ватан барнагардонам, ман ором намегирам!»

      Ин суханон танҳо як шиор набуданд, балки қасам ва  ваъдае ба мардум буданд,  ки дар он рӯзҳои норӯшани ҷанг ягона шуълаи умед ба ҳисоб мерафтанд. Вақте ки мардум шикаста ва парешон буданд, вақте ки дили модар бо андешаи фарзанди гуреза пора буд,  ин садо -ором, вале устувор, дили ҳазорҳоро дубора ба зиндагӣ пайваст.

      Садои он суханон дар гӯши миллат монд, чун аз дили инсон баромада буд, на аз минбари сиёсӣ. Ва вақте ҳазорон гуреза дубора ба оғӯши Ватан баргаштанд, вақте ки Тоҷикистон зери парчами сулҳу ваҳдат зиндагии нав оғоз кард, мардум дарк кард: ин ваъда иҷро шуд,  бо ҷонфидоӣ, сабр ва меҳри бепоёни ватандорӣ.

     Ин сухан рамзи садоқати Пешвои миллат ба халқу кишвар аст. Он ба мо ёд дод, ки раҳбарӣ  ба масъулият ва фидокорӣ вобаста аст. Ва имрӯзи осудагии мо, шодии кӯдакони хушлаҳн,  рӯшноии осмони пур аз сулҳ, ҳама шоҳиди онанд, ки он ваъда дар амал татбиқ ёфт.

    Садои он сухан имрӯз ҳам дар гӯши миллат боқист, чун садои ваҳдат, садои сулҳ, садои умед.

Олимзода Абдулло,

 муовини раиси ноҳияи Сангвор

Диданд: 104

    Солҳои ҷанг барои мардуми Сангвор ва дигар минтақаҳои осебдидаи кишвар мактаби талхи зиндагиро мемонд.  Мактабе, ки дар он ҳар як кӯдак тарси тиру садои љонгудози онро шинохт, ҳар як модар бо ғами ҷудоӣ зиндагӣ кард, ва ҳар як падар бо хомӯшии сангин боре бар дӯш дошт.

     Ин мардум имрӯз дар фазои сулҳ кор ва  зиндагӣ мекунанд, фарзандонро ба мактаб мебаранд ва умеди фардоро дар дилашон мепарваранд.

    Аз ин рӯ, сулҳ барои онҳо на танҳо як мафҳуми сиёсист, балки як эҳсос, як ниёз, як орзуест, ки онро бо дасти худ нигоҳ медоранд.

   Имрӯз, вазифаи ҳар як шахси ватандӯст ин аст, ки на танҳо сулҳро нигоҳ дорад, худшиносиву худогоњиро фаромўш насозад, бахусус дар замоне, ки гирудорњо ба амният ва вањдати миллии мо тањдид мекунанд.  Мо бояд муҳити одилона, дастгирии рӯҳиву иқтисодӣ ва таваҷҷуҳи самимӣ фароҳам созем, то сулҳу њамдилии мо боз њам устувортар гардад.

 

      Олимзода Абдулло,

      муовини раиси ноҳияи Сангвор

Диданд: 95
Сулҳу ваҳдат ифтихори миллати соҳибдилам,
Васфи онҳоро намояд, решаи ҷону дилам.
Дар миёни қавмҳо пайвастагӣ моро аз он,
Даҳр бинмояд ситоиши мардуми барнодилам.
      Сулҳу ваҳдат ибораҳоянд, ки ҳамеша дилчаспу дилнишин ва бо аҳли шево садо дода, бевосита шунавандаро ба фикр кардан водор месозанд.
      Сулҳ-оштиву фарзонагӣ, якдигарфаҳмӣ ва толиби осоиштагӣ будани мардумро таҷассумгар аст.
      Ваҳдат бошад ба ҳам омадан, сар аз як гиребон бурун овардан, ҳамдигарфаҳму поктинату миллатдӯст будан.
      Вахдат-беҳтарин неъмат, хаёти инсон, орзуву армон, таҳкими давлат, наҷоти миллат, рушди тоҷикон , нумуи даврон ҳастии инсон дар ҳар замину замон аст.
     Ваҳдат ва сулҳи умумибашарии Тоҷикистон ҷонибдории мамлакатҳои ҳамзамони берунмарзи мавқеу мақоми онро дар микёси ҷаҳон овозадор менамояд. Имрӯз иттифоқ ва ҳамдилии халқи тоҷик мавриди омӯзиши Созмони Миллали Муттаҳид ва бисёр ташкилотҳои олам гардидааст. Худшиносӣ ва худогоҳии миллӣ гуё пандест аз гузаштаи дурру пешрафти маънавиёти кишвар. Танҳо бо роҳи ваҳдат, якдигарфаҳмии истиқлоли кишварро муҳофизату пойдор ва ягонагии мардумро устувор карда метавонем.
   Танҳо дар сурати ваҳдат душвориҳо ва монеаҳо паси сар мешаванд, рӯзгори мардум рӯ ба беҳбуди меорад, кишвари азизамон ба шоҳроҳи пешрафту тараққиёт рӯ меорад. Ба ақидаи Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Рахмон «Ҳар касе, ки ниҳоле сабзонда бошад, медонад, дарахт соле як маротиба ҳосил медихад. Аммо ниҳоле низ хаст, ки хамеша меваи ширин ба бор меорад. Мо меваи ширину сабзонидаамонро чашидем, ҷомеаи мо аз он бахравард гардид, мо ҳаргиз роҳ намедихем, ки дигар теша ба решаи он рассад».

Диданд: 133

    Ба ифтихори 80-солагии Рӯзи Ғалаба дар Ҷанги дуюми ҷаҳонии солҳои 1941-1945 дар ноҳияи Сангвор маросими гулчанбаргузорӣ     баргузор гардид.

     Дар маросими гулчанбаргузорӣ роҳбарони ташкилоту муассисаҳо, ҷавонон ва фаъолон иштирок карда, ба поси хотираи афсарону сарбозон ва ҳамаи   онҳое, ки ҷони худро дар Ҷанги дуюми ҷаҳон нисор кардаанд, гулчанбар гузоштанд.
     Бо гузоштани гулчанбар дар ин рӯз хотираи қаҳрамонони халқи тоҷик, руҳи шаҳидони роҳи озодӣ гиромӣ дошта шуд.
 
 
 
 
 
 
 
  
  1. МАРОСИМИ САВГАНДЁДКУНИИ НАВАСКАРОНИ ҚИСМИ ҲАРБИИИ 02011 "В"-и НОҲИЯИ САНГВОР ДАР ДОИРАИ МОҲВОРАИ ҶАВОНОНИ ТОҶИКИСТОН
  2. ОИЛАИ СОЛИМ БАҚОИ ҶОМЕА
  3. ТАНТАНАҲОИ ИДОНА ҶИҲАТИ ТАҶЛИЛ АЗ ҶАШНИ БАЙНАЛМИЛАЛИИ НАВРӮЗ ДАР ДЕҲАИ ЛОҶУРГИ ҶАМОАТИ ДЕҲОТИ ВАҲДАТИ НОҲИЯИ САНГВОР
  4. Эълони озмун барои ишғоли мансабҳои холии маъмурии хизмати давлатӣ дар Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияи Сангвор