Истиқлол, бузургтарин дастоварди таърихии миллати тоҷик аст.  Ин неъмати бебаҳо,  барои Тоҷикистон на танҳо рамзи озодӣ, балки оинаи сарнавишти навини миллати тоҷик мебошад. Бо соҳибистиқлол шудан, мо тавонистем давлатдории миллиро таҳким бахшем, забон ва фарҳанги модариро гиромӣ дорем,  арзишҳои миллӣ ва суннатҳои аҷдодиро эҳё намоем. Истиқлол ба насли нав имконият дод, ки бо худшиносӣ ва эҳсоси баланди ватандорӣ барои ободии Ватан ва таҳкими пояҳои давлат саҳмгузор бошанд. Ҳар як дастоварди саноатӣ, ҳар як сохтмони нав, ҳар як ислоҳи иқтисодӣ ва иҷтимоӣ таҷассумгари ормонҳои Истиқлол ва иродаи мардуми тоҷик аст.

Бо роҳбарии хирадмандонаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистон тавонист дар арсаи байналмилалӣ мақоми худро устувор созад ва обрӯву нуфузи миллати тоҷикро боло барад.

Бо шарофати сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат, Тоҷикистон аз имтиҳонҳои вазнин гузашта, ба як кишвари сулҳпарвару созанда табдил ёфт. Ин истиқлол буд, ки ба миллати тоҷик шуҳрату шон, ваҳдату сарбаландӣ ва эътимод ба ояндаи дурахшон бахшид.

Имрӯз ҳар як сохтмони нав, ҳар як дастоварди иқтисодӣ ва ҳар як қадами созандагӣ таҷассумгари шукуҳу шаҳомати Истиқлол аст. Ҷашни Истиқлол ҳамеша ба мо ёдрас месозад, ки озодиву соҳибдавлатӣ неъмати бебаҳоест ва ҳар фарди ватандӯст вазифадор аст, ки онро ҳифз ва пос дорад.

Шаъну шон ва шукуҳи Истиқлол боз  дар он аст, ки ҳар як фарди ҷомеа худро соҳиби Ватан, ҳимоятгари арзишҳои миллӣ ва масъули сарнавишти давлату миллат медонад.

Президенти кишвар шуҳрати истиқлоли моро аз минбарҳои баланди байналмилалӣ афзуданд ва бо маърифати баланду сиёсати оқилонаву созанда Тоҷикистонро ба ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун кишвари соҳибистиқлол, сулҳҷӯ ва созанда муаррифӣ намуданд. Ин Президенти мардумӣ бо иродаи қавӣ ва сиёсати дурбинона тавонистанд ҷойгоҳи давлатро дар арсаи байналмилалӣ таҳким бахшанд ва обрӯву нуфузи миллати тоҷикро боло бардоранд.

Маҳз  корнамоиҳо ва шоҳкориҳои Пешвои миллат буд, ки Тоҷикистон рӯзҳои вазнину хунинро пушти сар карда, ба як давлати орому пешсаф табдил ёфт. Имрӯз истиқлол бо шуҳрату шаҳомати худ на танҳо дастоварди таърихӣ, балки нишони ваҳдату сарбаландии тамоми мардуми тоҷик аст.

Истиқлоли давлатӣ ба халқи тоҷик имконият дод, ки бо сарварии Пешвои миллат ба иҷрои лоиҳаҳои бузурги созандагӣ қадам гузорад. Дар тӯли солҳои соҳибистиқлолӣ як қатор иншооти бузурги аср, аз ҷумла Неругоҳи барқи обии “Роғун”, Неругоҳи “Сангтӯда-1” ва “Сангтӯда-2”, Неругоҳи “Помир-1”, шоҳроҳи Душанбе–Чаноқ, нақби Истиқлол, нақби Шаҳристон, нақби Хатлон, нақби Раштон,   фурудгоҳи байналмилалии Душанбе, Маркази савдо ва фарҳанги “Душанбе Мол”, Боғи Истиқлол ва чандини  дигар корхонаҳои саноатӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, мактабу донишгоҳҳо  бунёду обод  гардиданд.

Иншооти мазкур на танҳо муҳайёгари шароити мусоиди зиндагӣ барои мардум мебошанд, балки Тоҷикистонро дар арсаи иқтисодӣ, энергетикӣ, маърифату сиёсат ва иҷтимоӣ ба зинаҳои нав бароварданд.

Ҳатто инфрасохтори деҳот низ навсозӣ гардид. Бо дастгирии давлату Ҳукумат роҳҳо, мактабҳо, марказҳои саломатӣ, боғу гулгаштҳо ва дигар иншооти иҷтимоӣ дар шаҳру ноҳияҳо таҷдид ва бунёд шуданд. Имрӯз деҳоти кишвар чеҳраи нав гирифта, сатҳи зиндагии мардум беҳтар гаштааст.

Инфрасохтори муосир на танҳо барои сокинон шароити муносиб фароҳам овардааст, балки барои сайёҳон низ муҳити ҷолибу созгорро муҳайё месозад. Тоҷикистон бо табиати нотакрор, манзараҳои дилфиреб ва обҳои шифобахшаш ба яке аз самтҳои ҷолиби сайёҳӣ табдил ёфтааст. Бо вуҷуди ин, таҷдид ва навсозии инфрасохтор имконият медиҳад, ки меҳмонон бо роҳати бештар сафар намуда, аз зебоиҳои диёр ва фарҳанги тоҷикон баҳра бигиранд ва овозаи ин сарзамини пурганҷро ба дунё баранд.

Дар анҷом мехоҳам ёдовар шавам, ки роҳнамоӣ, корнамоӣ, қаҳрамонӣ ва созандагиву шоҳкориҳои Пешвои миллат буд, ки Истиқлол пояи устувор гирифт ва Тоҷикистони соҳибистиқлол имрӯз яке аз ташаббускорони сатҳи  байналмилалӣ гардида,  обрӯву нуфузи худро таҳким бахшида, рушди иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангиро таъмин менамояд.

Пас, месазад, ки мо корномаҳо ва шоҳкориҳои ин марди худододро арҷ гузорем, шукронаи ободӣ ва озодиро намуда, Истиқлолро бо ҷону дил ҳифз намоем. Ҳар як фарди ватандӯст бояд бо меҳру садоқат ва заҳмати созанда саҳми худро дар таҳкими Истиқлол ва шукуҳи Ватан гузорад…

Аблулло Олимзода, муовини раиси ноҳияи Сангвор