Дар таърихи инсоният санаҳое ҳастанд, ки бо гузашти солҳо аҳамият ва бузургии онҳо боз ҳам бештар аён мегарданд. Ҳар сол дар кишвари азизу маҳбуби мо ба хотири ёдбуди онҳое, ки баҳри халқу Ватан дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ ҷон фидо намудаанд ва барои қадрдонии онҳое, ки баҳри ба даст овардани ғалаба мардонавор ҷангидаанд, 9 май ҳамчун Иди Ғалаба ҷашн гирифта мешавад. Рӯзи Ғалаба ҳам дар радифи ҳамин гуна санаҳои фаромӯшнашуданӣ мақом дорад. Он барои тамоми инсоният, аз ҷумла мо, тоҷикистониён низ азиз ва гиромӣ аст.
- Диданд: 558
Чи тавре, ки тавассути ахбори омма огоҳ ҳастем, рӯзи 21-уми декабри соли 2021 Паёми навбатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилию хориҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон» ироа гардид. Дар ноҳияи Сангвор ҷиҳати татбиқи амри Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 7 январи соли 2022, №АП-144 “Дар бораи нақшаи чорабиниҳо оид ба иҷрои вазифаҳое, ки дар паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон 21 декабри соли 2021 «Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон”” зикр гардидаанд, чораҳои зарурӣ андешида мешавад. Қарори раиси ноҳия аз 31 январи соли 2022, №22 оид ба татбиқи амри Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 7 январи соли 2022, №АП-144 ба тасвиб расида, нақша чорабиниҳои ноҳия тасдиқ гардида зимни он бо роҳбарии раиси ноҳияи Сангвор Давлатзода Маҳмадшоҳ Ғайрат роҳбарони ниҳодҳои қудратӣ, сардорони ташкилоту муассисаҳои ноҳия ва вакилон дар ҷамоатҳои деҳот, деҳаҳои сераҳолӣ муҳтавои паём ба аҳоли расонида шуда истодааст. Пешвои миллат дар паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олӣ дар радифи таҳлили ҳамаҷонибаи самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии кишвар инчунин ба чанд масъалаи муҳими ҳаёти иҷтимоӣ таваҷҷуҳ намудаанд, ки ба самтҳои фаъолияти мо низ иртиботи мустақим дорад. Аз ҷумла, таъкидҳои қатъии Сарвари давлат вобаста ба ҷалби наврасону ҷавонон ба омузиши донишҳои муосир ва пешгирӣ аз ҳар гуна хурофоту хурофотгароӣ масъулияти моро дар роҳи васеътар намудани фаъолиятҳои тарғиботӣ бо истифода аз имконоти дастрас бештар мегардонад.
Мардуми мо дар тӯли таърихи начандон тӯлонии даврони соҳибистиқлолӣ аз уҳдаи иҷрои бисёр корҳои ҷиддиву сарнавиштсоз бо сарбаландӣ баромаданд ва ба хотири таҳкими пояҳои давлати миллии худ минбаъд низ содиқона ва софдилона заҳмат мекашанд. Бовар дорам, ки то ҷашни муқаддасу бузурги миллиамон 35 - солагии истиқлолияти давлатӣ мо боз корҳои зиёди бунёдгаронаро амалӣ мекунем, тамоми захираву имкониятҳоро барои бунёди корхонаҳои хурду бузург сафарбар менамоем, ҷойҳои нави корӣ муҳайё месозем ва сатҳи некӯаҳволии халқамонро боз ҳам беҳтар мегардонем. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар паёмашон қайд намуданд, ки «Ман ба қудрати созандаву офарандаи мардуми сарбаланди тоҷик эътимод дорам ва як нуктаро дилпурона изҳор менамоям: мо ҳамаи иқтидору имкониятҳоро дорем, ки раванди ободкориву созандагиро беш аз пеш густариш бахшем, барои расидан ба ҳадафҳои миллиамон кӯшишу ғайрати бештар намоем, бо сарҷамъиву муттаҳидӣ камбудиҳои мавҷударо бартараф кунем, рушди устувору босуботи кишвари азизамонро таъмин созем ва рӯзгори ҳар як хонадони Тоҷикистонро аз имрӯза беҳтар гардонем». Дар ин раванд қарзи имонӣ ва вазифаи виҷдониву инсонии ҳар яки мост, ки истиқлолу озодии давлати тоҷиконро чун неъмати муқаддаси ҳаётамон ва мисли гавҳари бебаҳои зиндагиамон гиромӣ дорем ва барои ҳимояи он ҳамеша омода бошем.
Мо бояд ба хотири пешрафти давлати соҳибихтиёрамон ва Ватани аҷдодиамон – Тоҷикистони озоду маҳбуб минбаъд низ сарҷамъона заҳмат кашем ва барои наслҳои ояндаи халқи худ мулки ободе мерос гузорем, то ки онҳо бо натиҷаҳои заҳмати ватандӯстонаи мову шумо ифтихор намоянд. Соли оянда ҷиҳати идомаи татбиқи ташаббуси чоруми глобалии Тоҷикистон - Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор”, барои солҳои 2018-2028 дар пойтахти кишварамон Конфронси байналмилалии сатҳи баланд баргузор мегардад, ки ин ифтихори мо тоҷикон аст. Таърихи пурифтихори халқи тоҷик мактаби бузурги худшиносӣ мебошад ва мо вазифадорем, ки ба он арҷ гузорем, саҳифаҳои дурахшони қаҳрамониву диловарии гузаштагони худро омӯзем ва онро ҳамчун асоси ғояи ватандӯстиву садоқат ба Ватан ташвиқ намоем. Иҷрои дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки дар Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилию хориҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон» баён доштанд ҳамаҷониба дастгирӣ намуда ҷиҳати иҷрои онҳо саъю кушиш менамоянд.
- Диданд: 539
Ҳозирини гиромӣ!
Сарчашмаҳои таърихӣ гувоҳӣ медиҳанд, ки дар радифи ҷашнҳои дигар иди Сада таърихи чандҳазорсола дорад. Иди Сада, ҳамчун иди касбии кишоварзон ба ҳукми анъана даромада, таҷлили расмии ҷашнвораи мазкур далели он аст, ки миллати куҳанбунёди мо дар партави сиёсати Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба арзишҳои гузаштаи фарҳангии хеш рӯ овардааст ва эҳёи онҳоро вазифаи бошарафи худ медонад. Тоҷикон аз зумраи мардумони фарҳангофару тамаддунсоз мебошанд. Онҳо ва авлоди қадимашон дар баробари дигар халқиятҳои ориётабор аз қадимулайём соҳиби фарангу маданияи ғанӣ буда, тамадуни ҷаҳонӣ чун дурдонаҳои нуқрагини пурҷило дохил шудаанд. Аз зумраи ойнҳои қадима ва пурғановати онҳо чор ид ва ҷашнҳои пуршукӯҳу оммавӣ, аз қабили Наврӯз, Сада, Тиргон ва Меҳргонро ном бурдан мумкин аст, ки ҳанӯз дар бомдоди фарҳанги башарӣ ташакул ёфта, аз он замон то ба имрӯз ҳаёти маънавию фарҳангӣ ва иҷтимоии ҷомеаҳои гуногуро мунавар намудаанд.
Ин иду ҷашнвораҳо дар робита бо фаслҳои сол ва бо табиат ба ҳамдигар робитаи усулӣ дошта, хусусияти даврагири доро мебошанд. Ҳар кадом дар идомаи ҳамдигар дар муддати
муайяни замон меоянд ва такмилдиҳандаи ҳамдигаранд. Дар баробари бинишои муаяни астрономи, табиатшинсӣ, ҳастишиносӣ, инсоншиносӣ ва ғайра дар онҳо ҳамчунин ҳикмати баланди фалсафӣ ва гуманистӣ низ, аз қабили тарғиби сулҳу осоиштагӣ, тозагии муҳити зист, тозагии оби ошомиданиву мусаффо, ҳифзи олами ҳайвоноту наботот ва ғайра ниҳон аст. Масалан, дар сарчашмаҳо омадааст, ки таърих пайдоиши иди Тиргон ба бастани шартномаи сулҳу мадоро байни Эрону Тӯрон барои пешгирӣ аз ҷанг ва қатлу куштор рӯи кор омадааст. Даъво ва азми ҷанг, ки барои тақсими замин ва муаян кардани ҳудудҳои ҳарду кишвар сар зада буд, аз тариқи муколамаву созиш ҳаллу фасл шуда, бо андохтани тири Ораши камонвар, ки то куҷо метавонад парвоз мекунад, ҳудуду сарҳади кишварҳо муайян шудаву аз ҷангу низоъ пешгирӣ шудааст. Дар ҷаҳони муосир низ, масъалаи оби тоза, истифодабарии дурусти замин ва тозагии муҳити зист ба яке аз проблемаҳои асосии минтақавию ҷаҳонӣ табдил ёфтаанд.
Тоҷикистон кишвари соҳибистиқлол аст ва талаботи замони истқлол моро водор месозад, ки ба ҷаҳониён ғановати фарҳангии худро нишон диҳем.
Ҷаншни Сада аз зумраи ҷашнҳои қадимаи эрониён ва мардуми форсизабон аст, ки дар оғози шомгоҳи даҳи баҳманмоҳ баргузор мешавад. Ин рӯзро Обонрӯз низ мегуянд. Ҷашни мазкур ҷиҳати эҳтиром гузоштан ба хуршед ва оташу рӯшноӣ бунёд
ёфтааст ва боиси он гардидааст, ки одамони қадим ба ин муқадасот эътиқод пайдо кунанд ва онҳоро ситоиш намоянд. Агар хуршед бо нури худ ва фурӯзонии хеш ба зиндагии одамон гармӣ ворид карда бошад, пас оташу рушнои барои мунаввар сохтани хонаву қалби онҳо ва идомаи зиндагиашон асос шудааст. Дар баробари он ниёгони пешини мо рӯйи худро ба сӯйу оташ намуда, дастони худро ба суйи хуршед мебурданд ва барои беҳбудии рӯзгори хеш аз оташу хуршед мадад металабиданд. Ҳадаф аз ин ниёиш омодагӣ ва расидан ба Наврӯз аст, ки то он сад гардиши рӯзу шаб (панҷоҳ руз ва панҷоҳ шаб) ва орзуи омадани соли пурбаракате барои кишту кор буд.
Саҳифаи 23 аз 28
.JPG)
.jpg)
1USD
1EUR
1RUB