Дар замони муосир шабакаҳои ичтимоӣ-интернетӣ ба яке аз сарчашмаҳои  асосии иттилоот барои мардум табдил ёфтаанд. Бо вуҷуди он, ки ин шабакаҳо     имконияти паҳн кардани маълумотро бо суръати баланд фароҳам меоранд, ҳамзамон боиси паҳн шудани  иттилоот ва хабарҳои бардурӯғ низ гаштаанд.

    Хабарҳои бардурӯғ-ин маълумоте аст, ки асоси воқеӣ надошта, бо мақсади фиреб додан, таҳрик додани эҳсосот ё таъсир расонидан ба афкори умум мебошад. Ин гуна хабарҳо метавонанд ба оромии ҷомеа, эътибори шахсони алоҳида ва ҳатто ба амнияти миллӣ хатар эҷод кунанд.

    Ҷавонон, ки аксарияти корбарони фаъоли шабакаҳои иҷтимоӣ арзёбӣ мешаванд, аксари вақти худро дар ин фазои рақамӣ мегузаронанд. Бо вуҷуди он, ки онҳо бо технология ошно ҳастанд, на ҳамеша тавоноии  таҳлили амиқи иттилоот ва ҷудо кардани ҳақиқат аз дурӯғро доранд.

   Дидаву мушоҳидаҳо нишон доданд, баъзе ҷавонони гумроҳ аз ноогоҳиву бесаводӣ ба воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ-интернетӣ ба доми фиреби ифрогароён афтиданд. Онҳо на танҳо риштаи ҷони ҷавони хешро канда карданд, балки наздиконашонро низ ба гирдоби андӯҳ кашиданду ба мотам нишонданд.

    Бояд зикр кард, ки яке аз мушкилоти асосӣ  набудани саводи расонаӣ дар байни қисми зиёди ҷавонон аст. Онҳо ба хабарҳои бардурӯғ зуд бовар мекунанд.

    Бисёре аз хабарҳои ғаразнок, овозаҳо ва маълумоти таҳрифшуда маҳз тавассути ҷавонон дар байни ҷомеа паҳн карда мешавад, ки ин таъсири манфӣ ба афкори омма дорад.

     Оила пояи асосии ҳар як ҷомеа мебошад. Ин маконест, ки инсон нахустин дарсҳои муҳаббат, меҳрубонӣ ва масъулиятро фаро мегирад. Дар оғози ҳаёт, маҳз дар доираи оила инсон забонро меомӯзад, ахлоқро дарк мекунад ва асосҳои муносибат бо дигаронро мефаҳмад.

    Оила на танҳо муҳити гарм ва амн барои рушду инкишофи фарзандон аст, балки асоси тарбияи наслҳои оянда низ ба шумор меравад.
    Волидайн, ҳамчун намунаи ибрат, бо рафтор ва гуфтори худ таъсири бузург ба фарзандон мерасонанд. Муҳаббати беқайд ва дастгирии ҳамешагӣ дар оила ба инсон қувват мебахшад, то бо мушкилот рӯ ба рӯ шавад ва дар зиндагӣ муваффақ гардад.
    Оилаи солим ҷомеаи солимро месозад. Агар дар оила муҳаббат, эҳтиром ва ҳамдигарфаҳмӣ ҳукмфармо бошад, фарзандон низ ин арзишҳоро аз худ намуда, онҳоро ба ҷомеа интиқол медиҳанд. Аз ин рӯ, нигоҳубин ва мустаҳкам намудани оила, масъулияти ҳар як узви он ва ҳамзамон ҷомеа мебошад.
    Ҳамин тавр, метавон гуфт, ки оила аввалин мактаби зиндагӣ аст, ки инсонро ба роҳи дуруст роҳнамоӣ мекунад. Ба қадри оила расидан ва барои мустаҳкамии он кӯшидан қарзи ҳар яки мост.
 
БАФОЗОДА САДОРАТ
Муовини раиси ноҳияи Сангвор
    Ҳар як фарди худогоҳ ва ватандӯст бояд дар ҳифзи нигоҳдории якпорчагии ватан, ягонагии ҷуғрофӣ ва сиёсии кишвар, дифои сулҳу оромӣ, истиқлолу Ваҳдати миллӣ масъулиятшинос бошад. Моро лозим аст, то ин ки Ваҳдати миллиро пос дошта, ба қадри ин неъмати бебаҳову муқаддас бирасем ва ҷавонони ватандӯсту хештаншиносро тарбия намоем, ки дар оянда ин гавҳари ноёбро ҳифзу эҳтиёт намоянд.
     Мо бояд имрӯз шукрона аз он кунем, ки дар фазои сулҳу ороми Тоҷикистони азизамон зиндагӣ дорем. Ҷавонони кишваро, ки насли ояндаи миллат, пешбарандаи ҷомеа мебошанд, зарур аст сулҳу субот, ваҳдату ягонагии кишварамонро монанди гавҳараки чашм аз ҳама таҳдидҳо эҳтиёт намоянд.
    Қобили қайд аст, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон то имрӯз чандин конфронсу ҳамоишҳои сатҳи баландро бо мақсади мубориза бар зидди терроризм ташкилу баргузор намудааст ва ҳамеша дар саргаҳи муборизони ин вабои номатлуби замон қарор дорад. Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар бораи ин зуҳуроти номатлуб чунин иброз намудаанд: «Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст».